"Aklimi kaybettim, ama kalbimi buldum"

Gecenlerde Molly Joseph ve Ryan Fontana nin hikayesi carpti gozume. Adamlar gercek askin anlamini bulmak icin pili pirti satip dunyayi geziyorlarmis.

Evlerini, arabalarini, sahip olduklari tum esyalarini satmislar. Dj lik yaptiklari islerini de birakmislar. Kimsenin yuzmedigi plajlara gidip, kimsenin gormedigi selalelerde islaniyolar. Adam demis ki "aklimi kaybettim, ama kalbimi buldum"

Tabi bizim Turkler zeka dolu yorumlarini esirgememisler; kari kesin para bitince birakir herifi, ulan biz de ev mi var amq neyi saticaz, sovdur bu kesin degilse resimleri kim cekiyo o zaman vb. haberin ana fikrinden oldukca uzak mizahsor yaklasimlarda bulunmuslar.

Konu tabi ki bizim memleketin okuzleri degil. Burda ustunde durmak istedigim sey bazilarimizda olan cesaret. Hayati derinlemesine kesfetmek icin alinan riskler. Dunyayi ve karsindakini kesfetmeye duyulan muthis istek. 

Daha bugun agdacimizi degistiremezken, insanlarin verebildikleri kararlar beni cok sasirtiyor ama bir o kadar da ozendiriyor. Dusunsene, insan deterjanini bile degistirirken 2 kere dusunurken herseyi birakip gitme fikrini nasil kabullenebilir ki?

Bize cocuklugumuzdan beri dayatilan krediyle mrediyle bi eve gir, nasi olsa odenir. Bi araba al kendine. Yani aslinda hep mobilitemizi engelleyen, sabit kalmamiz uzerine kurulmus bir bakis acisiyla buyutulmusuz. Senelerce ayni evde oturmus, ayni iste calismis, ayni insanlarla arkadaslik etmis, yurtdisina cikamamis, dergilerden gorduguyle yetinenler tarafindan yetistirilmis bir neslin eserleriyiz. 

Peki ya insanin kendine olan yolculuguna ne ara vakit bulacagiz? 8-5 calisma temposundan geri kalan 2-3 saatlik aralara mi sikistiricaz, yoksa haftasonu alisveris yapmak, aile ve arkadaslarla gorusmek, biraz dinlenmekten arta kalan zamanlara mi?

Kendimizi tanidik zannedip sevmedigimiz islerde calisiyor, ruhumuza aykiri insanlari seviyoruz. Sevmedigimiz bir ulkede yasayip, bununla ilgili her gun soylenip, hicbir sey yapmiyoruz. Sanki kurulmus bir robot gibi her gun ayni saatte lanetle kalkip, sevmedigimiz insanlarla calisip, aksam olup da trafikten halimiz kaldiysa birkac saat ic korelten diziler, hayatlarina ozendigimiz filmler izliyoruz. Aksam olup da yattiginda kendin icin faydali birsey yaptigini dusunen var mi?

Degismeyen tek sey degisimin kendisi. Her ne kadar mental olarak sabit kalmak hep daha kolay ve risksiz gelse de, bu insanin hayatinda yeni kapilar acmak istemesine engel olamaz. Yeni bi kisiyi severiz, yeni ise gireriz, yeni eve tasiniriz. Ama gel gor ki tek kursunluk bir hayat var elimizde, ne yaptiysan yaptin. Hayallerin senin dusleyebilecegin kadar. Cik, gez, gor, sev, korkma. Nasilsa bi sekilde odenir be usta!

Kadin