Calismak Mi? Ay Yok Almiyim Cnm Yaa

Artik kadrolu bir issizim.

Ve bunun ne kadar super birsey oldugunu anlatmak istiyorum sana sevgili kurumsal.

Oncelikle hergun alarmsiz uyaniyorum. Istedigim saatte yani anlatabiliyor muyum? Sabahin korunde beyin hayati fonksiyonlarini bile yerine getiremezken cuk kadar dolapta kombin kasmiyorum. Ulan hava soguk mu, yoksa sicak mi, bu kazakla terler miyim, bu etek de biraz avam sanki, ay yok metrobuse bunla binersem kesin dayarlar sendromum bitti.

Zaten sabah 8 de isbasi yapmak nedir ya? Bunun icin 6 bucuk 7 de kalkmak gerektiginin, bunu icin de aksam maksimum 11 de yatmak gerektiginin bilincinde mi acaba sevgili isverenler? Ulan zaten eve 8 de geliyoruz. Ne ara yemek yicez, ne ara banyo yapicaz, ne ara Turk dizisi izlicez?

Peki ben butun gun ne mi yapiyorum? Iste annemin cevabini siddetle merak ettigim kismi acikliyorum.

Sabah kalkip kahvemi koyuyorum, sigarami yakip internette dolaniyorum. Birkac gazete, blog baktiktan sonra kahvaltimi ediyorum. Sorasinda belki bir film, veya ev isi, sonra biraz tembellik, belki bir ogle uykusu derken aa bakmisim aksam olmus ayol.

Calismamanin en guzel olayi da saat kavramini yitirmek. Calisirken 15 dakkada bir baktiginiz gecmek bilmeyen zaman, su hali ruhiyede en son ihtiyaciniz olan sey. Ister butun gun uyu, ister kalk dolas, yasadigin o guzel sehrin bir de haftaicisini kesfet. 

Is bitti, stres bitti. Gun boyu ugrastigim 3 kurusluk insanlara bakiyorum da, nasil bir peygamber sabri varmis bende! Simdi ise mesela en buyuk stresiniz evde kahve, sigaranin bitmesi. 

Eh bir de bu rutininizin icine sokabileceginiz bir sevgiliniz varsa insan daha ne ister ki? Tatli tatli uyanmalar, mahmur kahvalti masasi sohbetleri, kose koltukta sarilmacali film izlemeler. 

Tabi tum bu sirin yasamda sosyal baskiyi unutmayalim. Annenin surekli "Kizim ne zaman is bakican sen?" darlamalari can siksa da cok da onemli degil. Gecen gun kadina "Anne yaa bu kadar sene nasil calismisim ben ya anlamiyorum" dedigimde suratindaki hah boku yedik bakisi paha bicilmezdi mesela.

Ama soyle de bir gercek var, hayati hunharca calismakla gecmis insanlar icin calismama eylemi bir sure sonra depresyona kadar ilerleyebilir. Anlamsizca, hedefi olmadan, bitkisel yasam formuna donusmeye cok meyilli bir yasam tarzi oldugundan, mutlaka ugrasacak birsey bulmak onemli. Malum gokten de para yagmiyor. Ben bu sure icerisinde biraz sikintidan, biraz da zaman gecirmek icin kurdum bu blogu. Simdi icerik ureten bir internet sitesinde yazmaya basladim. Gunumun cogu zaten bununla geciyor. Kim bilir benim icin hobi ve mesgale olarak baslayan bu yazarlik isi belki de benim icin bir gun ekmek kapisi olur.

Demem o ki, insan sevdigi bir isle ugrasirken hic de is gibi gelmiyor. Senelerce moda sektorunde calistiktan ve saclari beyazlattiktan sonra boyle bir rolanti cok iyi geldi.

Umarim ki hepiniz sevdiginiz isleri yaparsiniz, hobileriniz mesleginiz olur.

Kadin