Open top menu
2 Şubat 2016 Salı
Jetgillerde Yasamak Istiyorum




Cok garip be! 

Birini seviyosun, hani bi de zor begenip, onca hıyarın arasından eleyip de seviyosun. 

Sosyal açıdan, kültürel açıdan, eğitimsel açıdan, ailevi açıdan, ekonomik açıdan falan derken süzgecte kalan tek pirinç tanesini seviyosun.

Baska seçim şansın yok diye mi o, onu sorma bana ama seviyosun abi adamı.

Tüm bu denkliklerin içinde bir hayat hayaliyle seviyosun. Yastığa koyduğunda kafanı, evini nasıl döşediğini diil, boya yaparken ne kadar eğleneceğini hayal ediyosun. Seni istemeye geldiklerinde nasıl geçeceğini diil, acı kahveyi içtiğindeki suratının şeklini hayal ediyosun. Doğum yaparken yanı başında elini tuttuğundaki "dayan" bakışını, kızınla kanepede uyuyakalmışkenki huzuru düşlüyosun.

Bildiğin kendin yazıp kendin yönettiğin romantik komedi çekiyosun!

Ama sora o gidiyo, ya da sen gidiosun işte ne farkeder..

Ama kafamı kurcalayan şey şu ki;

Bu hayallere kaç kişi sığar ki? Hepsiyle aynı hayali kuracaksam kim olduğunun ne önemi kaldı? 

Garip olan, tüm bu hayallerin sahiplerinden telefonda bloklu numaralardan başka bişey kalmadı. Olm dün çocuğumun babası dediğim adam bana dünyaları serecek olsa bana ulaşma şansı yok.

Uff, herşey çok değersizleşti ve kalp çok yoruldu beyler.

Bikadin
Devamını Oku